Βροχή στα προσωπά μας. Αέρας στα μαλλιά μας.

Βροχή στα προσωπά μας.

Αέρας στα μαλλιά μας.

Η φύση γύρο μας και οι σκέψεις μέσα μας.

Οι σκέψεις αυτές , 

σαν πλοία που είναι έτοιμα να σαλπάρουν για ταξίδια .

Σκέψεις που αρχίζουν τα δικά τους ταξίδια.

Με φουρτούνες και κύματα.

Με ήρεμη θάλασσα και ήλιο που καθρεφτίζεται στο διάφανο του νερού και προσάπτει χρώματα.

Οι σκέψεις σαν πολλά πράγματα.

Σαν κουβάρια που παίζουν οι γάτες για να περάσουν την ώρα τους.

Σαν καρποί δέντρων που γεννούν λουλούδια 

Αλλά και καρποί δίχως γονιμότητα , καρποί που μαρένονται.

Οι σκέψεις σαν άστρα που εμφανίζονται ύστερα από τον χαμό του ήλιου , μα λάμπουν μέχρι ο ήλιος να ξαναβρεί τον δρόμο της επιστροφής .

Σαν κάδους ανακύκλωσης με βρώμικα σκουπίδια και άδεια τενεκεδένια κουτιά.

Σαν σύννεφα που ρέουν με την ορμή του αέρα και εξατμίζονται , σύννεφα που γίνονται βροχή .

Οι σκέψεις , ο κόσμος γύρο σου.

Αίσθηση ελευθερίας και υποδούλωσης .

Ω ! και ελευθερίας και υποδούλωσης ;

Μα ναι .Και βέβαια.

Και τα δύο συγχρόνος.

Τόσο αντιφατικά , όσο και όμοια .

Αφού μια σκέψη σε κάνει ελευθερο στον όποιο κόσμο και αν ζεις , και μιαν άλλη σκέψη σε κάνει υποδουλωμένο μεσα στον ίδιο σου τον κόσμο .

Οι σκέψεις , ο πυρήνας.

Και μια μέρα ξυπνάς και αηδιάζεις.

Και μιαν άλλη ξυπνάς και θαυμάζεις.

Έτσι έχουν τα πράγματα .

Στασιμότητα μηδέν.

Ο μεταβλητός παράγωντας πάντα αρχηγός στην μάχη .

Οποιαδήποτε μάχη .

Γιατί οι μάχες του εγκαφάλου είναι πιο δύσκολες και από τον 'Α παγκόσμιο πόλεμο .

Εκείνη την περίοδο σίγουρα θα έγιναν τόσες μάχες στον εγκέφαλο , όσοι οι άθρωποι που έμειναν πίσω - ενώ κάθονταν και σκέφτονταν τους πεσόντες.

Όχι όπως τώρα , που κάποιοι δεν μάχονται αλλά τρέχουν πίσω από μια μοίρα που ούτε και αυτοί ξέρουν αν θέλουν.

Σαπίζει η Γης.

Εγώ όμως δεν παύω να μάχομαι και να δέχομαι την βροχή στο προσωπό μου και τον αέρα στα μαλλιά μου.